Natuurlijk zijn er katten in overvloed, maar gezien onze status zonder kinderen, wilden eega en ik vanaf 1997 kattennestjes. Natuurlijk begon het met één nestje. En eenmaal van de kattenpil ging het snel bij Minet. Onze kanjer die alweer negen jaar geleden is overleden.

Ze kreeg drie kittens en onlangs hebben we de oude video’s, inmiddels sneeuwerig, over laten zetten op DVD. Zo apart, nostalgisch en terug-in-de-tijd met het bekijken van haar bevalling! Bijna vergeten details kwamen weer tot leven. Bijvoorbeeld hoe Minet werd overvallen door haar eerste boreling. Midden op ons salonkleed. Gevangen door de video. Dat moment, dat wondertje: prachtig! Er volgden er nog twee. Waaronder Mara, die we hielden en nog steeds, als laatste strijdster, hier hebben.

Omdat broertje Jopie, jammer genoeg, wegliep hebben we na enkele maanden onze grijze prinses Lotte in huis genomen. Nu was ons trio compleet. Bij Mara en Lotte rommelden we wat met halve kattenpilletjes. Wat ons dus bij super-vruchtbare Lotte een nestje opleverde, terwijl ze pas 10 maandjes jong was. Dat was 21 mei 1998. Op onze 9-jarige kennismakingsdag. Mooier cadeau konden we ons niet voorstellen. En de symboliek klinkt ons nog steeds in onze oren.

Het eerste kitten vonden we 15 uur later, vies, plakkerig en hard piepend in het verste hoekje in onze zolderkast. Zijn naam werd en bleef Zolderkatje. Oftewel kortweg Zolder. De DVD van de geboorte van de andere twee, en opgroeien van het drietal, hebben we kort geleden geschonken aan het Vrouwtje van inmiddels ook overleden Zolder. Ik was verrast door de vele leuke momenten op de film en de capriolen van de kittens.

Tot 2000 hebben we ons in kunnen houden met nestjes geboren laten worden. Maar toen was het toch echt de beurt van Mara. Een drama van een bevalling met een heuse keizersnee. Tom was te groot gegroeid voor Mara, vandaar. Tim als kleintje zat erachter. Kort geleden hebben we de DVD aan baasje en vrouwtje en hun leuke dochtertjes gebracht. Tom ging achter me liggen en Tim kwijlde zelfs bij het beestje met kattenkruid. Geroerd.

Nog één keer wilde eega graag een nestje in 2005. Van Lotje. (Mara was ontvrouwd na haar keizersnee) Maar helaas, Joris was in zijn eentje, puntgaaf, maar doodgeboren. De dierenarts meldde dat Lot met haar 8 jaar, en tussendoor geen bevallingen meer, te oud was geworden. Mmmm.

Kattenbevallingen: voor ons niet meer, maar wat een rijkdom dat ze op DVD staan. Met alle capriolen die kittens nou eenmaal eigen zijn. Het is zo kort. Maar wel mijn katten-ei.