Drie stuks hadden we er: katten oftewel poezen. Hier treffend afgebeeld door Judith van der Meer. Niet Aafkes drietal, naar een wel heel belegen boek, maar ons drietal. Afgebeeld als afsluiting destijds van onze kinderwens. Onze poezenkinders. Drie dames. Drie nuffige dames.
De reden dat ik hier en nu, vandaag, erover schrijf is dat gisteren en eergisteren de sterfdagen waren van twee van de drie. Minet (rechts), moeder van Mara (links), alweer haar negende jaar gedenkdag: 31 juli 2006. En Lotte (midden), hun vriendinnetje, ook alweer twee jaar: 1 augustus 2013.
Minet – slechts 12 jaartjes geworden – had uitgezaaide kanker na borstkankeroperatie. Jaja dat kan ook poezen treffen. Er zat slechts zes weken tussen haar operatie en haar overlijden. Toen ze eenmaal schreeuwde van de pijn konden we niet anders dan haar uit haar lijden laten verlossen. Poezen tonen dat niet snel. Natuurtechnisch dingetje, omdat ze anders niet overleven. Onze eigenste slaanderige Felixkat.
Lotte werd 16 jaar. Redelijk mooie leeftijd voor katten. Onze grijze prinses takelde binnen een dag af. Zo onverwacht. Benauwd en er bleek vocht achter haar longetjes te zitten. We merkten het pas echt op, toen ze niet meer in staat bleek op schoot te springen. Ze had zich al een tijdje verstopt. En dan ga je goed kijken. Er was nog best wat aan te dokteren, maar met heel veel behandelingen, gaf de dierenarts haar nog twee weken. Dat konden we dokterhater Lot niet aandoen. Al aaiend, met lieve woordjes, en druppende tranen is ze snel heengegaan. Eega’s lievelingetje en de mijne. Lotjes’ levensverhaal heb ik op een poezenhaar na, af.
Hun beider as staat in een vlinderblikje in onze vitrinekast. We krijgen het niet voor elkaar deze in de tuin te begraven. En waarom zouden we?
En dan hebben we nu dus nog Mara. Nu al 18+. Met aardig wat kwaaltjes en mankementjes zo langzamerhand, maar verder prima levendig en actief. Met nog steeds een prachtig glanzende vacht. Bij haar geboorte uit moeder Minet noemden we haar Vlekje, om haar grappig scheef geplaatste witte vlekje onder haar neus. Daarna Mara, omdat ik nu eenmaal gek ben op namen beginnend met een M…
Mara onze zwarte panter. Minder slaanderig als haar moeder. Al heeft ze dit trekje ook. Maar zonder uitstaande nageltjes dus niet zo erg. Die gisteren na weken nierdieet uitbundig smulde van een gewoon blikje voer. Die heel veel slaapt. Maar ook zo onwijs dwingend kan zijn. Het liefst over je laptop loopt als je erg druk bent. Die schreeuwt, wat kennelijk bij de ouderdom blijkt te horen. Baasje die niet langs de bank kan lopen zonder haar aandacht te geven. Doof aan het worden is. Die maanden lang op het laatste doekje van Lot ging slapen. Lieve trekjes van haar heeft overgenomen. Meis Mara: we kunnen je niet missen! Kattensores.
Hartverwarmend en toch ook een hartverscheurend verhaal, heb Minet en Lotte gekend en zie regelmatig Mara. Ook nog mooie foto’s van de drie dames gemaakt.
Hallo Nico,
Leuk dat je reageert en ja hè jij kent deze kattensores ook heel goed hè? Fijn dat je het deelt… 🙂
Respect als je een dier kan laten inslapen om het uit lijden te verlossen. Heb dat 20 jaar geleden moeten doen voor een poes. Hartverscheurend!!
Twee maanden geleden zijn mij Mimi en Lauwie in de schoot geworpen door de vriendin van de broer van mijn vriend. Echt zo mooi!! Ze zijn broer en zus, nu vier maanden jong. Cyperse prachtjes!!
Ik raakte mijn poes Nikki kwijt en was daar zo van ondersteboven, dat mij die twee zijn geschonken.
Grote zorgen ook. Totaal geen geld voor inentingen, castratie en sterilisatie!! Ze moeten wel naar buiten kunnen, dus dilemma!
Dankzij Loes zijn er mensen zo onwijs lief om geld te verzamelen om ze toch te kunnen geven wat ze nodig hebben. Ik weet niet wat ons overkomt!! Hoe is het mogelijk dat dat gebeurt!?!
Ik ben die mensen zo dankbaar, kan het niet verwoorden. Mimi en Lauwie kunnen blijven!!!
Heel veel dank Loes en anderen.
Neusje van ons
Graag gedaan Olivia! Hoop dat deze aktie je net een duwtje geeft de spiraal naar boven te durven, kunnen en willen beklimmen. Komt vast goed met jou en Mimi en Lauwie! Lees eens:
https://mindelblokhuizen.nl/spiraal/
Zoals een vriend op FaceBook meldde dat hij de positieve wet van Murphy, Snurphy noemde. Veel Snurphy gewenst! 🙂
Als je katachtig zou veranderen in kattig hebben we het veelal niet over een poes, kattig is het tegenovergestelde van poeslief. En waar komt dit poeslief vandaan? Soms zie je wel poezen die kunnen meppen naar elkaar en sissen daar ook heftig bij. Een ding is duidelijk.. een poes heeft bij Loes in ieder geval geen honden leven gekend.
Lekker aan het associëren Zadeltas… Dank en leuk! 🙂
Komt mij allemaal bekent voor,hoe moeilijk het soms ook is,afscheid nemen van iets wat je lief is, is verdrietig,maar laten lijden is erger.Goede herinneringen zijn altijd beter als dat je weet dat het beestje pijn heeft. Dieren zijn voor mij dieren,wees er goed voor, geef ze aandacht en dat wat nodig is en help ze ook waar nodig is. Soms is laten inslapen beter en toont de ware liefde voor het dier.
Je kunt er ook te vroeg mee zijn Geert! Dierenartsen zijn makkelijk.
poezen, pootjes, mysterieus, majesteitelijk,
wie zijn ze en wie zijn wij?
door de poezenbeestjes komen we het dichtst bij ons zelf,
onmisbaar
onvoorwaardelijk.
kattenkrabbeltje van poesjenel
Mooi poesjenel, wat ben je poëtisch! Prachtig en herkenbaar… Thnxxxxxx