In een vervolg op Crea van vorige week, denk ik tijdens het staartje van de feestdagen aan magisch. Creatief bezig zijn heeft iets magisch… Toch? Net als dat wij hopen dat kerst en de jaarwisseling iets magisch heeft. En de werkelijkheid soms zo rauw op onze dak valt. Al dat magische bouwt soms ook spanningen op, die eruit moeten.

Verwachtingen hoog, voorbereidingen top, vroeg ingeslopen duisternis  en dus tekort aan daglicht,  uit mijn gewone ritme, niet de gewenste tafelvol gasten, mijn daadwerkelijke gasten zeker niet te na gesproken, kortom de magie van de kindertijd is er niet meer. En nageslacht is nooit gelukt, dus onze vroegste magie kunnen we niet doorgeven, of toveren in (klein)kinderogen.

Wel de magie van brandende kaarsen, een dit jaar eens totaal wit versierde kerstboom, de lach om onze alternatieve, ietwat prikkelende of lugubere kerstverhalen tijdens de dis, de goedgelukte gerechten en gerechtjes en de vrolijke gezichten. De magisch vliegende wenspapiertjes na in de brand gestoken te zijn. Tel altijd je zegeningen en richt je op lichtpuntjes. De vanzelfsprekende vertrouwdheid van de gasten en elkaar. Het op elkaar ingespeeld zijn. Wat dat aangaat geen gekke spanningen al kan het ook anders, hoor ik weleens. Ook een lichtpuntje.

Poes Mara die door haar toegenomen doofheid, totaal geen last had van het vuurwerk. Op ons plein konden we dit jaar vuurwerkvrij de oudere garde buren voorzien van alle goede wensen. Met nog verstaanbare gesprekjes toe. En toch genieten van het langdurige hoge siervuurwerk achter de huizen. Magisch en bijzonder, maar ietwat surrealistisch: waar is de jongere generatie gebleven?

Toch heb ik ook in alle rust wat projectjes kunnen afronden en ben een nieuwe gestart. Benieuwd wanneer ik dit kan afronden. Nee nee nog even magisch geheim. Maar Lotte’s in Memoriam kun je nog nalezen in de pdf van het vorige blog. Poes Lotte wel te verstaan met haar kroost.

En zo is het ongewisse, drie dagen jonge Nieuwjaar, alweer vol plannen, die alleen met noest werken tot leven zullen komen. Vol concentratie, af en toe afzien, teleurstellingen incasseren en toch doorzetten en bakken energie, alleen tot leven kúnnen komen. Ook als je minder energie hebt. Op dat magische moment het levenslicht zien. Zoals mijn Lotteboekje onlangs. Want ook door het jaar heen is er magie genoeg, voor wie het wil zien. En vast minder opgeklopt.