Oogsttijd is traditioneel in augustus en niet in maart, toch kan oogsten op heel veel manieren. Niet alleen fruit en groente oogsten. En daarna de heerlijke Beaujolais Primeur proeven. Woorden oogsten, bewondering, erkenning, lof oogsten. Rijk is dat: zo’n oogst. Doet denken aan hard werken en dan de beloning. Afzien en dan oogsten.

Oogsttijd. Bij mij is het een tijdje oogsttijd geweest en ik hoop dat het nu weer zover is. Onrustig van een onzekere toekomst, met hier en daar een opstekertje. Dat je dan wel serieus moet nemen. Serieus moet beleven.

Zo rond november en december was het bij mij oogsttijd. De winter is traditioneel geen tijd om te oogsten, maar hier wel. Na jarenlage bemoeienis met de wijk en zijn, of is het haar, bewoners, ging de vereniging slapende. Heel triest en jammer ja, na jarenlange reuring en feesten. Heel onverwacht kwam er van meerdere kanten kopij voor het aller- allerlaatste krantje. Daar was ik dankbaar voor en voelde als oogsten. Oogsten in de zin van dat mensen blijk geven van hun waardering. Dat je inspanningen serieus worden genomen en gewaardeerd bleken.

En gisteren heb ik, hoewel kort, ook weer kunnen oogsten. Met de gezellige club singles, die ik destijds bij elkaar heb gebracht. Nu gaat het op ongedwongen, niet geregelde wijze, toch verder. Onverwacht met meer plezier dan ieder voor mogelijk hield. En waar vanuit de groep zelf, nu meer borrels geregeld gaan worden. Tijd om leiding overboord te gooien en de stem aan de individu terug te geven? Te kijken waar het bootje naar toe vaart? En of er huwelijksboten uit voortkomen of gewoon ongedwongen plezier met gelijkgestemden, zien we vanzelf wel.

En dat zie ik als oogst. Een pareltje op mijn weg. De geestelijke vitamientjes. Natuurlijk niet alleen op mijn conto. Ieders inbreng is gelijkwaardig. En van essentieel belang. En de toekomst? Nou ja, die blijft verder even onzeker….