Rust roest niet, verhaalde ik de laatste blog. De twee gastblogs even terzijde. Dat waren vingeroefeningen en bloed dat kruipt waar het niet gaan kan enzo. Rust roest niet. Recalcitrant geopperd. Maar ik meen het. Zwaar in tegenstelling met de uitdrukking van die rollende stenen die geen mos verzamelen. Wat is er mis met mos. Wat is er mis met roest?
Proefondervindelijk bewezen dat de schrijfpauze me nieuwe energie en ideeën geeft. De pauze oftewel vakantie me goed gedaan heeft. Hoewel ik af en toe mezelf tot de orde moest roepen dat het echt mócht: rust roest niet.
Zelfs de Dagelijkse Gedachte meldde gisteren: “Ga zo nu en dan op reis en ontspan. Terug op werk zal uw oordeel zekerder zijn” kennelijk een uitspraak van Leonardo DaVinci. Die kon dus meer dan schilderen.
In mijn jonge jaren was ik gek op zonaanbidden. Heerlijk bruin worden en amper een teen bewegen. Insmeren tegen verbranding deed me verzuchten: wat hebben we het zwaar als toeristen. Ondertussen de broodnodige vitamine D verzamelend.
Gedachten zet je niet stil in rust. Maar de boel gaat langzamerhand wat trager, wat stroperiger, wat meer ingedikt. Waar de pareltjes als rijpe appels in je schoot vallen. Je hoeft ze alleen te vangen en te koesteren. Herkennen als parels. Je creabea op volle toeren, zo heerlijk borrelend. En je hebt de tijd elk aspect te bekijken. Als facetten van een diamant. Het kleurenspel. De breking in zonlicht. Als het ware hé?
Mocht de oorspronkelijke uitdrukking: rust roest, wel kloppen, wat is er dan mis met roest? Ik zeg uitdrukkelijk mocht, want ik geloof er niets van. Dat welbekende elastiekje dat te ver is opgerekt en gaat lubberen kan weer in vorm komen met rust. Je flexibiliteit komt weer in orde. Je veerkracht.
Hier in de buurt is zelfs een kunstwerk zwaar verroest. Dat was al zo bij leven van de kunstenaar: het was zijn bedoeling. Het heet 5 Beelden op een Kromme van Frans de Wit. Het spel van wind en zon en regen doet zijn verdere werk. Ooit zal het weggehaald moeten worden. De elementen die zijn werk doen en het kan nog jaren duren. Ik vind het mooi. In roest kan ik, schoorvoetend, de loop van het leven zien.
Beweegmiep als ik zelf ben…gekijk opverend… Maar niet meer zo fel als 20 jaar geleden
Teveel beweging laat ook duidelijk sporen avhter die alleen orthopedisch te verheloen zijn en verkeerd bewegen is nog erger
Ik heb me laten inspireren door Kien de Jong; hardloper fietser en sportpsycholoog
Hij heeft het programma 100 dagen Sportrusten opgezet
EN… Het werkt…. Een trein die het station voorbij dendert die mist zijn doel! Brandstof raakt bij een trein niet op, maar bij de mens wel
De reserves raken op, dus men jan minder hebben en minder presteren
Overtraind heet dat! Rust doet meer met een mens dan alleen een ( zwaar) trainingsprogramma
De TVM schastsploeg is ooj lang overtraind geweest
Toch Rust Roest ook als je alleen maar rust, alles gaat vastzitten en er is geen beweging meer in te krijgen; mstilstaand water slibt dicht met afval en lucht in een afgesloten ruimte wordt bedonpt
Dus waarom ons lichaam kwellen, terwijl het zo’n prachtig en oersoinlijk huis is, dat helemasl op jou is afgestemd!!!??!!!
Mooie doorleefde reactie die tot nadenken stemt!
LL
Je zal maar druk zijn met rusten en rust zoeken, dat is al zwaar genoeg lijkt mij,maar als je dan eindelijk je rust gevonden hebt is dat een heerlijk gevoel. Ik heb er soms ook moeite mee om mij zelf wat rust te gunnen, dan is het verplicht een uurtje of wat niks doen of een mooi plekje zoeken in de duinen en daar de herten bekijken die daar in de verte of dichtbij voorbij lopen, HEERLIJK. Gelukkig mag iedereen het zelf bepalen waar de rust gevonden word,maar soms vinden mensen het genieten al moeilijk genoeg.
De een heeft een groter talent tot genieten dan de ander. Soms moet je bewust op de rem trappen om daartoe te kunnen komen. Dank Geert! 🙂
Ik zou het echt niet weten hoor, zelfs tijdens onze vakantie zijn we nog hard aan het klussen.
Welke roest?
Ieder zijn meug zei Linda al. Jullie vinden hierin voldoening toch?
Wat fijn Loes dat je weer nieuwe energie hebt opgedaan door je/jullie vakantie !! En het maakt -denk ik- niet uit of je nou de hele dag lui op het strand ligt bruin te bakken of juist actief educatieve ‘dingen’ bezoekt in een ander land etc. etc. (ieder z’n meug), maar het gaat erom dat je weer aan het opladen bent voor de dingen die komen gaan. En rust roest…..soms is dat gewoon nodig dat rust roest…. Mooie uitdrukking wel rust roest….waar komt die uitdrukking eigenlijk vandaan? In ieder geval voor jou goed geweest deze rust en vrije tijd en ik denk rust roest niet, maar zet aan tot nieuwe veerkracht !!! Liefs van Linda
Dank je Linda! Ik heb de betekenis even voor je opgezocht: rust roest. (=wanneer je niets doet gaat je vermogen achteruit). Tja altijd weer die balans hé. Maar idd op zijn tijd rust helpt je veerkracht! 🙂
Hoi Loes,
mooi geschreven hoor,
zie je dat roest toch nut heeft hé!
roest af en toe weer wegpoetsen geeft zo een voldaan gevoel
xxxbroertje
LOL daar ben jij broertje voor, voor zo’n praktische oplossing! 🙂
Vakantieperikelen van de Woelabukkies (slot)
Eenmaal aangekomen bij het hotel in Izmir werden de koffers uitgeladen uit de bus.
Het inchecken in het hotel bezorgde de Woelabukkie-reizigers al meteen een flinke kater. Bij het hotel waren slechts 12 boekingen ontvangen en betaald, i.p.v. 21 stuks!
Wat nu te doen?
Truusje Kruisvocht,de Woelabukkiesdorpsmanager, getrouwd met Karel Stuurhout, voormalig marineofficier en part-time touring-car chauffeur zochten tevergeefs contact met het reisbureau via hun mobiele telefoons.
Het reisbureau leek van de aardbol verdwenen.
Wat nu?
Nou de hoteleigenaar had een oplossing!
Als alle Woelabukkies nou eens gedurende het verblijf van drie weken bij toerbeurt zouden meehelpen in het all-inclusive hotel, dan zou hij zorgen voor logies voor allen.
Nu was deze hoteleigenaar uit Urkteije niet op de hoogte dat Woelabukkies zeer onhandige wezentjes zijn!!
Afijn, de deal was snel gemaakt en de Woelabukkies werden ingedeeld in een soort ploegendienst.
De eerste Woelabukkies ploeg was ingedeeld om ‘-morgensvroeg enkele keren te helpen met het ontbijt buffet bij het zwembad.
Dat ging meteen al mis. Omdat de drie “ontbijtploeg Woelabukkies” het ontbijt snel wilde serveren hadden zij vanuit de keuken een touw gespannen over het zwembad naar het gedeelte waar het buffet opgesteld moest worden.
Via manden, die zij hadden gevonden, met een touw daaraan bevestigd, wilden zij de ontbijtspullen snel ter plekke brengen.
Maar ja, u ziet het waarschijnlijk al, dat ging mis. De manden, 12 stuks, waren veel te zwaar beladen en kapseisde terwijl de Woelabukkies probeerde de manden over het zwembad te trekken. Gevolg: het volledige. ontbijt viel in het zwembad!
Ja, dat gaf nogal een heisa!
De volgende Woelabukkies ploeg heeft vervolgens het zwembad moeten schoonmaken.
U weet het al, beste zwemmers zijn zij ook niet, dus bij het opduiken van de spullen moesten ook sommige Woelabukkies worden gereanimeerd.
Om te voorkomen dat zij aan het hotel en de gasten geen verdere schade zouden toebrengen heeft de exploitant hen maar vrijgesteld van de werkzaamheden. Wel heeft hij een afspraak gemaakt voor zichzelf met zijn therapeut, om psychisch wat aan te sterken!
Zonder nog al teveel schade aan te richten zijn de Woelabukkies inmiddels weer thuis.
Een stuk of acht Woelabukkies moeten zich af- en toe nog wel laten behandelen in het plaatselijke ziekenhuis voor de nazorg voor arm- en beenbreuken, alsmede voor het herstel van vleeswonden (au)!
Verder gaat het redelijk.
De Woelabukkie groeten
van Baas Bollo.
Ik zie het helemaal voor me… 🙂 Dat ontbijt over het zwembad… LOL!