Kun jij rouwen na een verlies? Er is bijna geen plek meer voor rouw. En doorgaan lijkt dan de beste optie. Onderdrukken.

Ja op een uitvaart mag het even, mag je een traantje laten vallen, maar vooral niet te opvallend of luidruchtig. Het samenzijn kan dan wel als zeer troostrijk worden ervaren. Verdriet delen, harmonie, omfloerste ogen en een laatste groet. Het kan allemaal bijzonder aangrijpen en zelf ben ik dan wel minstens een dagje ‘uit mijn doen’. Geen idee wat ik met zo’n dag moet. Opruimen kan dan nog wel eens prettig werken. Of gewoon staren vanaf de bank. Lekker je gedachten laten waaien, mijmeren.

Een dierbare verliezen is geen kleinigheid. Je mist hem bijzonder. En na de eerste tijd min of meer in een roes door te brengen, kan het gemis in de loop der jaren steeds groter worden. Steeds rauwer, of is het rouwer? Maar ieder gaat weer door en het is best lastig je eigen verhaal te mogen en kunnen vertellen. Je gedachten, je gevoelens.

Rituelen kunnen helpen. Een hoekje inrichten in je huis met dierbare spulletjes van de overledene. Een schilderij ter herinnering, fotoboeken maken, ermee bezig zijn. Of een stukje schrijven.

Gisteren las ik de term rouwdementie. Dat is een nieuwe term voor me. Maar ik kan me zo voorstellen dat het de staat is waarin je roezig verkeert net na een verlies. Niet in staat de normale werkelijkheid te bevatten. Zeefhoofd. Rouwdementie: mooi woord. Veelzeggend. Precies zoals ik het zou willen noemen.

Rouwen is hard werken. Emotioneel zeer uitputtend, maar uiteindelijk levert het wat op. Al denk je als je er middenin zit dat je met tunnelvisie bezig bent. Waar geen licht te vinden is. Het gemis krijgt een plekje als je er ruimte aan geeft. Veel praten helpt. Petje af van mij en mijn aandacht en mededogen heb je! 

Kortom rouwen doet goed! Hoe pijnlijk ook. Op elk gebied. Respecteer de rouwende en praat met hem! De rouwende is een verdrietig mens. Die verlichting zoekt en acceptatie. Een boos mens, een marchanderend mens, een depressief mens, die al die heftige emoties graag wil vertellen. Die rondrazen door zijn hart. Of zelfs in een zwart gat zit, machteloos. Contact, dat is wat ik als rouwende wilde, geen eenzaamheid, geen paria zijn. Warmte en aandacht.  En uiteraard valt er met je als rouwende te lachen door de tranen heen!  Probeer het eens!