Wanhoop is de tegenhanger van voldoening. Een akelige state of mind. Waar ieder zo snel mogelijk van af wil. Toch? Een mooi woord dat voldoening. Op een presenteerblaadje aangedragen tijdens terrasborrel met vriendin. En bij mij blijven hangen. Opgeschreven zelfs.

Zen-moment

Als ik dit woord uitspreek voel ik de tevredenheid al komen. Dat Zen-moment. Tevredenheid. Eén met mezelf. En dat na zeer roerige tijden. Eén met de situatie om me heen. Eén met ook onrustige omstandigheden. Ondanks dat. Wat zou ik dat graag vasthouden. Maar het is meestal een zeer vluchtig goedje. Toch streven we allemaal zelfs naar geluk. Nog een treetje hoger. Een nog vluchtiger goedje.

Zelf vind ik rust en balans al zoveel waard dat ik niet zozeer naar de kick van geluk op zoek ben. Tuurlijk als je het meemaakt prachtig! Maar is meestal voorbehouden aan hoogtepunten. Memorabele hoogtepunten. Dat dan weer wel.  Maar willens en wetens er naar op zoek gaan is wel een mooi streven maar ook regelmatig zeer teleurstellend. Iets met de plank misslaan.

V o l d o e n i n g

Voldoening. Spreek het woord eens bewust uit. V o l d o e n i n g. Doet het iets met je? Of niets? Werkt het averechts bij je? Tegengesteld? Of voel je dat het werkt? Voldoende is? Om maar een mooie twist aan het woord voldoening te geven. Voel je al voldoende voldoening?

Na hard werken en me totaal gegeven te hebben kan ik veel fijne voldoening voelen. Nu na prettig, positief, erkenning gevend gesprek ook. Maar tegelijk kunnen er ook onrustige situaties spelen. Gezien worden in je strijd is dan belangrijk. Alleen dat geeft al een boel voldoening. En kracht. Moed en hoop. Tegen wanhoop en onrust. Voldoening. Om er een deelwoord uit te halen: maar je moet er wel wat voor doen!