Vandaag geef ik graag een gastpodium aan mijn neef Rob de Blok met zijn vrouw Marga Ganzevles, bevlogen gezinshuisouders: Hoeveel onzekerheid kunt u verdragen? Stelt u zich eens voor. Op een dag komt u op uw werk. Er staan twee portiers bij de ingang. Als u langs hen heen wilt glippen krijgt u te horen
Net als Mindel Blokhuizen heb ik mijn bedenkingen bij de positivo-maatschappij. Als mensen tegen mij zeggen dat ik een beetje positief moet blijven is het gesprek al snel afgelopen. Zo iemand heeft in mijn ogen geen oren voor het echte verhaal. Natuurlijk hou ik ook niet van klagen en slachtoffergedoe, maar ontkennen is ook niet
Over onze parellijst sprak ik met je. De e-maillijst van ons ongewenst kinderloze (okl) vrouwen in de tweede fase. Die zonder meer volgt op het eerste verschrikkelijke rouw- en verdrietjaar. De hernieuwde pijn van de okl als een dierbare zwanger wordt, bevalt, kraamtijd en opgroeien van het kindje. Natuurlijk je gunt het je dierbare van
Mijn weg naar ‘definitieve ongewenste kinderloosheid’ was best een lange. Een erg lange en officiële benaming van een heel ander leven dan de doorsnee-mens. Een lelijk woord ook, vind ik. Afgekort gebruik ik liever okl, ongewenste kinderloosheid. Iets simpeler uit te spreken, maar als afkorting niet erg bekend. Het meest aparte tijdens de behandelingen was
Sjokkend zegen wij neer op het terrasje bij Kasteel Duivenvoorde te Voorschoten (ZH): eega, vriendin en ik. Niet direct een adellijke aankomst. Het doorlopen park was ook nog niet echt op ons berekend, en vol graafmachines en dergelijke. Het zonnige terrasje wel. Dat zag er zeer uitnodigend uit. We knikten minzaam naar de kasteelvrouwe