Categorie archieven: persoonlijk

Proberen

Proberen

“Wie probeert, leert” meldde het 4-jarige nichtje van een goede bekende van mij laatst. Hij heeft het tot zijn devies gemaakt. Daar zit zoveel wijsheid in. En dat van een 4-jarig meisje. Van kinderen kun je als volwassene vaak veel leren. Luister maar eens goed naar ze. Het liefst zonder vooroordeel. Want dat doen zij ook. En ook opvoedpogingen dan even vergeten. Ze staan nog puur in het leven, zonder extra ballast.

Zo kreeg ik vorig jaar, na het overlijden van eega Jan, een tekening  van een kleuter van toen 5 jaar. Deze hangt nog altijd op mijn deur te pronken. Vermindert zozeer mijn verdriet! Zij wilde me duidelijk troosten en had haar verdriet om haar toen onlangs overleden kat getekend. Met zelfs een poging tot een rolstoel met een wit schaapje erboven. Bijna onzichtbaar. En heel prozaïsch had ze ook het fruit en de Spa, die ik weleens bij haar ouders bestelde, getekend. Het leven gaat uiteindelijk verder.

Snelkookpan

Lees meer

Tijd

Tijd

Voor Jan staat de tijd stil. Voor degenen die hij heeft nagelaten niet. “Voor ons grofstoffelijke bewoners van deze aardkloot niet”, zoals Jan’s lievelingsauteur Marten Toonder van Olivier B. Bommel zou zeggen. Hij had al zijn boeken. Er lagen op zijn nachtkastje heel veel boeken. Nou ja, meer een tafeltje naast zijn bed. Waarover ik hem af en toe behoorlijk moest manen om eens op te ruimen. Anders zou het tafeltje onder de te lezen boeken bezwijken. De stapel werd hoger en hoger.

Toen zijn tijd eindig werd, pakte hij steeds vaker de Bijbel. Hij greep terug naar zijn jeugd waarin hij Bijbelvast was opgevoed. Al was hij bij leven vatbaar voor allerlei andere stromingen. Hij wilde niet over zijn eindigheid praten, maar was wel zoekende. Op de dag waarop hij heel vroeg was overleden had hij nog een afspraak met een goede vriend. Deze vriend had mooie wendingen gemaakt in zijn geloof, waar Jan met hem wel over wilde praten. Het mocht niet meer lukken. Zijn tijd stond stil…

Lees meer

Fragmentarisch

Fragmentarisch

Met deze fragmentarische verhalen – blogjes dus –  geen roman, heb ik vandaag met dit blog 3 mijlpalen bereikt:

1)    Het wordt het 325ste blog online! In 12 jaar geschreven.

2)    Dit is het 40ste blog geredigeerd door mijn trouwe, snelle, uitstekende schrijfcoach Sigrid van Iersel, die er altijd iets positiefs in vindt. *Klik*

3)    Deze laatste 10 blogs van mijn strippenkaart van 10, die ik elke keer afneem, is 1,5 jaar geleden door Jan op mijn verjaardag cadeau gedaan! Oeps pijnlijk weer een stapje verder van hem af, na deze blog.

Kennelijk slaat mijn schrijverij best aan. Al krijg ik niet altijd reactie online, mondeling of privé wel. En dat stimuleert me enorm. Dat het ei dat ik leg, soms moeizaam uitgebroed, word herkend en erkend doet me goed. Mijn zaadjes mijmeringen worden daarmee soms tot wortelende, volwassen planten. Niet alleen bij mezelf maar kennelijk soms ook bij de lezer. Niemand verbaasder dan ik!

Lees meer

IM gedenkdagen

Gedenkdagen

Net na een geboorte van een baby houden ouders eerst dagen bij, dan weken, dan maanden en pas veel later jaren. Heel apart en bijzonder dat we dit na een overlijden ook doen. Ik zeg ‘we’ omdat ik dit ook heb gehoord van lotgenoten. De IM gedenkdagen. En ja die zijn vaak zwaarbeladen.

Zelf kruip ik weg met fotoboeken, muziek, Jan’s favo: stroopwafels (wel neem ik de mini-versie ervan) en lekker eten IM van Jan. En vlak ervoor of op de dag zelf naar het graf van Jan. In gedachten of hardop zelfs daar pratend. Nog even rusten op het bankje bij de vijver met de mooie fontein en er foto’s van maken. Onlangs zat daar met zijn verjaardag een eendenpaartje gezellig bij elkaar hun veren op te poetsen. Hartverwarmend die verbondenheid, maar ook een beetje pijnlijk ergens: zij wel!

Lees meer