Tja concentreren, concentratie, focus op… Eén van de eerste dingen die je verliest bij zorgen en piekeren. Oh ja, focus op het probleem is groot genoeg. Te groot. Aandacht voor de rest binnen het leven, amper. Laat staan voor de positieve geluiden die elke dag toch echt binnen komen. Zoals ik vandaag de eerste paarse krokusjes in bloei zag staan in mijn tuin. Waarom de gele altijd later zijn is me een raadsel. Hoezeer ik me er ook op concentreer.

Na burn out kwam mijn concentratie weer langzaam maar zeker op gang. En kreeg ik er oog voor dat er ook langzaam vooruitgang kwam. Blij. De eerste keer dat ik merkte dat ik tijdens een taakje, dat ik mezelf had gesteld, warme wangen kreeg… Heerlijk! Terug naar de gewone wereld waarin men zich meestal goed kan concentreren op iets dat je interesse heeft.

In de begintijd van narigheid heeft niets mijn interesse, maar is het zaak toch bij de les te blijven. Niet overdrijven maar het is belangrijk toch, al is het nog zo weinig, dingen te doen. Ooit, herinner ik me, was ik juist geobsedeerd door het huishouden. Jee dat kwam nooit af. Drie hele maanden lang gepoetst en geboend, gekookt en afgewassen. Ik dacht dat eega er blij mee zou zijn. Hij kende me als niet-huishoudelijk echter veel te goed en baalde ervan. Maar de onrust had me te pakken en ik ging door.

Ook deze periode ging gelukkig over en ben ik nu weer mijn niet-huishoudelijke zelf. Lekker bezig met van alles en ik kan me gelukkig prima concentreren. Raar goedje concentratie. Van Dale zegt hierover dat het 1. vereniging is, samentrekking in één punt. Mooi. Of 2. Zeer gespannen, op één punt gerichte aandacht. Ook mooi. Schiften en scheiden, alle onnodige rimram niet gebruikend. Focus op je taak. Je niet laten afleiden.

In niet door onrust bevlekte maar wel matige periode had ik enorme zin foto’s te maken van mensen aan het werk. Die koppies. Die houding. Prachtig. Die foto’s zijn er nooit gekomen helaas, maar wel in mijn hoofd. Die opperste concentratie. En concentratie is door alle lagen en beroepen heen belangrijk. Van hoog tot laag. Of het nu de tuinman is die goed schoffelt en snoeit of de dirigent die zijn orkest leidt.

Zo had een dierbare als kind altijd tomatenwangetjes als ze geconcentreerd bezig was. Zo mooi. Plaagden we haar altijd mee. Maar zoals zo vaak met plagen vond ik het heimelijk leuk. Zo leuk om te zien.

Maar na concentratie is het uiteraard goed rusten. Daar gaat het om. Balans. Heerlijk voldaan terugkijken op de inspanning. Met hopelijk genieten van het resultaat. Ook een kunst op zich.  En voorkomt burn out.