Gedenkdagen
Net na een geboorte van een baby houden ouders eerst dagen bij, dan weken, dan maanden en pas veel later jaren. Heel apart en bijzonder dat we dit na een overlijden ook doen. Ik zeg ‘we’ omdat ik dit ook heb gehoord van lotgenoten. De IM gedenkdagen. En ja die zijn vaak zwaarbeladen.
Zelf kruip ik weg met fotoboeken, muziek, Jan’s favo: stroopwafels (wel neem ik de mini-versie ervan) en lekker eten IM van Jan. En vlak ervoor of op de dag zelf naar het graf van Jan. In gedachten of hardop zelfs daar pratend. Nog even rusten op het bankje bij de vijver met de mooie fontein en er foto’s van maken. Onlangs zat daar met zijn verjaardag een eendenpaartje gezellig bij elkaar hun veren op te poetsen. Hartverwarmend die verbondenheid, maar ook een beetje pijnlijk ergens: zij wel!
Niet IM van Jan maar voor mezelf maak ik die dag als het even kan een grotere wandeling dan ik gewend ben. Met altijd nog die vermaledijde traan die vanzelf gaat rollen. Ook de dag voor de gedenkdag ben ik er al mee bezig. Tik er nu zelfs een blogje over. Inderdaad het is morgen de dag dat Jan 11 maanden is overleden.
Gelukkig wordt het lente. Ik kan dit nu voluit zeggen: de voorjaarsbloemen en -bloesem piepen als vanzelf op. Vorig jaar had ik gewild dat het in plaats van lente, winter zou zijn. Nu verwonder ik me elke dag in het park wat ik weer te zien krijg! Al zie ik het regelmatig omfloerst. Zo nodig maak ik foto’s van wat ik zie, om rustig erna te bekijken. In het park een kinderboerderij met vrolijke dieren die daar rustig grazen. Mijn favo rondje daar omheen. Rustgevend.
Dumpy
Als hoogtepunt van mijn wandelrondje zie ik geit Dumpy die ik nog eens het leven heb gered. Ik heb er crowdfunding voor gedaan! Als een positieve sneeuwbal had ik enorm de wind mee en was er beduusd van. De pers had het bericht gretig overgenomen dat deze geit zonder oormerken over het hoge hek van de dierenweide was gegooid. Zijn lot zou een finale prikje zijn bij de dierenarts, tenzij er veel geld zou komen. De portemonnees van velen gingen echter open! Eega Jan had heel lief als penningmeester van de wijkvereniging hier de bankrekening voor opengesteld. Na een namenwedstrijd werd deze geit heel toepasselijk Dumpy genoemd. Onze gezamenlijke geit dus. Maar Dumpy is een beetje dom en herkent me helaas niet. Ik hem wel! Mooie memorie, die als vanzelf op popt als ik het over mijn dagelijkse wandelrondje heb: onze Dumpy…
Gedenkdagen
Gedenkdagen: in deze tijd, het voorjaar, zijn het er heel veel bij ons. Jan’s verjaardag onlangs, precies die dag 10 maanden overleden, was dubbelop. Onze twee trouwdagen, Pasen, met daarna de grote mijlpaal: Jan één heel jaar overleden en onze kennismakingsdag. Maar dat laatste gedenk ik dan voor de tweede keer alleen.
Daarna weer een tijdje rust op dat gebied. Maar ik vergeet nog de regelmatig terugkerende, spannende dagen waarop ik zonder Jan, wel met vriendinnen gelukkig, op controle naar het ziekenhuis moet. Wat mis ik hem dan! Allemaal veranderingen. Al ben ik enorm blij met alle steun die ik krijg.
IM gedenkdagen, ze horen bij rouw. Ik eer en herdenk zulke dagen Jan’s leven nog meer. Hij is elke dag altijd, op de achtergrond, in mijn gedachten. Ik hoorde pas geleden een toepasselijk lied: “I wish I don’t miss you so much”. Jazeker, maar dat kan niet. Rouw is onomkeerbaar, al levert het veel stress op, al die emoties. Na de gedenkdag voel ik me vaak gelukkig weer wat lichter… Doorvoeld?
