Onze zwarte panter is vandaag 16 geworden. Ze is er niet van onder de indruk. En een leuk gekleurd strikje omdoen zit er niet in bij deze doerak. Wel heb ik het overbekende verjaarlied: Lang zal ze leven, gezongen voor haar. Ega deed niet mee. En of ze het snapte: ik dacht het even niet. Volgens ega mag ze nu brommer rijden, maar ze krijgt de theorie er niet ingestampt. Ach het geeft niet dat ze niet de slimste is. Ze beheerst alles wat ze in een kattenleven nodig heeft. En dat is best veel.

Zestien jaar geleden kwam ze ter wereld op onze derde trouwdag. Wat een bijzonder cadeau! We zijn haar moeder Minet nog altijd dankbaar. Als definitief ongewenst kinderloos stel, richtte ik me op katten. Niet dat dat vervanging is, maar wel leven in de brouwerij en iets om voor te zorgen. Een drukke tijd van kattenkraamvisite brak aan. Zelfs zodanig dat moeder Minet er naar van werd. Ik was iets te enthousiast met kinderen en buren uitnodigen. Zoals de dierenarts meldde: het is geen kermis.

Mara kwam ter wereld met twee broertjes. Na relatief rustige weken waarin hun oogjes nog toe waren, maar ze feilloos de melk konden vinden bij moeders, begonnen ze de wereld te verkennen. Op de meest poezelige manieren. Zo vertederend. Druk dat wel. En oppassen dat ze niet net onder je voeten terecht zouden komen. De eerste likjes kattenmelk en juniorhapjes. Elke nieuwe ontwikkeling werd door ega en mij blij begroet en uitgebreid besproken. Onze kattenkindjes.

De dag brak aan dat we moesten kiezen welke we zouden houden en wie we weg zouden laten gaan. Een akelige beslissing. De keus was snel gemaakt omdat we van vrouwtjes houden. En daarna kreeg Mara haar definitieve naam. Daarvoor noemden we haar Vlekje. Om het scheve witte plekje onder haar neus. Met een heleboel goede raad en scherpe pijn in ons hart, lieten we de andere twee kittens ophalen door hun nieuwe baasjes. Tja, met dat soort beslissingen heb je niet te maken als je kinderen mag krijgen. Normaliter. Ik bedoel maar, hoezo vervanging?

Zestien, en de oplettende rekenende lezer snapt nu ook, dat we dus vandaag 19 jaar getrouwd zijn. In het rijke bezit van jarige Mara. Elk trouwjaar jarig. Ons cadeau. Nog altijd. En we hopen nog lang. Samen met onze grijze prinses Lotte, maar dat wordt een toekomstig verhaal.