Prominent aanwezig met koppie en interview, best eng om mijn nek uit te steken, sta ik in het Zorgdossier van deze week: Margriet 35. Nog tot donderdag te koop. Om maar even ongegeneerd reclame te maken voor het tijdschrift dat mij dit podium gaf.
Al maanden geleden vond dit interview plaats en de geweldig leuke dag van de fotoshoot. Ieder deed haar en zijn best mij in de watten te leggen. Wat mij, eenmaal voor de camera, een schaterlach deed bezorgen die moeizaam te stoppen bleek. Op mijn 16de vele malen met vriendinnen uitgebreid in de make-up, maar de beloofde fotograaf/klasgenootje kwam never nooit opdagen. En daar stond ik dan begin juni: net voor mijn zes kruisjes bereikt te hebben, voor de camera! Wat maatjes en jaartjes verder. Om een understatement te gebruiken.
Toch ging het mij in dit artikel niet echt om mezelf. Al is het tof dat mijn link naar hier werd vermeld. Ik deed mee voor een hoger doel: zorg om de zorg. Oftewel zorg-zorgen. En ja die heb ik. Niet alleen gaat de zorg van overheid naar gemeente. En is inmiddels genoegzaam bekend dat deze transitie zorgen om de zorg opwerpt. – Al weet nog niemand echt hoe dit verder gaat uitpakken. – Margriet doet in haar uitgebreide artikel een lovenswaardig boekje open.
Ik prijs me gelukkig (nog) niet afhankelijk te zijn van thuiszorg. Mijn zegeningen tellend. Maar ik heb wel graag vervolg op mijn psychologische ‘onderhoudsgesprekken’. En dat zag ik de afgelopen jaren drastisch verminderen. Me inlevend hoe de huidige psychologenzorg voor me zou zijn geweest in de dal-jaren. Ik meen te mogen stellen dat het dan nu veel minder goed met me zou gaan.
Me vooral zorgen makend om de huidige mens die last heeft van psychisch of psycho-somatisch leed. Met angst om mijn hart waar we als welvarend land eigenlijk naartoe willen. Met zorgverzekeringen die duizelingwekkende bedragen oppotten, en de grijze golf niet hebben zien aankomen. Waar een arm mens beperkt van waarde is, om op te vangen. ….Tig jaar terug in de tijd waar men je aan je lot overliet. Net nu het taboe op bij een psycholoog lopen meer doorbroken lijkt. Net op het moment dat de psychologie haar kinderschoenen lijkt te zijn ontgroeid.
Onder anderen doen psychologen niet alleen veel helend werk, maar ook veel preventief werk. Wat gaat het de maatschappij en de verzekeringen kosten als dit voor een groot gedeelte wegvalt? Als er te laat wordt ingegrepen en de schade niet te overzien is? Ook uit te drukken in geld.
Ja ik maak me zorg-zorgen en hoop op inkeer. Terecht?
Tot mijn grote schrik bedacht ik me van de week dat ik je interview nog steeds niet heb gekocht/gelezen en nu is het uit de winkel. Sorry..!! Heb je het in een pdf document aangeleverd gekregen? Of heb je foto’s waardoor ik toch mee kan genieten? Ik ben wel echt benieuwd namelijk en ik vind je zo stoer dat je het gedaan hebt!
Ja de psycholoog, daar werd vroeger nogal schampertjes over gedaan, je was een kneus als je daar naar toe werd verwezen door de huisarts,maar het heeft vele geholpen om weer op het goede pad te komen, soms heb je de hulp van een ander nodig,niet een vriend of een vriendin,maar een echte buitenstaander.Soms, denk je bij je zelf,ben ik dan gek,maar dan is er die buitenstaander die je verteld dat je niet gek bent. Soms moet het rugzakje iets geleegd worden,dan is het te vol, of je dan 14 of 60 bent, dat maakt niet uit.Gelukkig zijn we niet allemaal het zelfde en dat maakt de wereld kleurrijker,soms mooier, soms iets minder mooi,maar kleurrijk is het altijd. Genieten is soms moeilijk,maar dat moet of kan je nog altijd leren, want het leven is mooi, soms met psycholoog,soms zonder de hulp,maar mooi is het leven,mensen geniet van het moment en neem niet alles te zwaar!!!!!!!
Woela-stressfactoren
De Woelabukkies zijn in ’t algemeen vrij relaxte wezentjes.
De laatste tijd is dat enigszins verandert.
De aanleiding hiervoor was dat er regelmatig verslag werd gedaan via http://www.mindelblokhuize.nl van hun belevenissen.
Als het ware zijn deze verslagen van hun reilen en zeilen een spiegel die hen wordt voorgehouden.
Heel veel Woelabukkies zijn hierdoor in geestelijke problemen gekomen en zolang er meer onthullingen over hun levenswijze komen, wordt dit alleen maar erger!
Op zekere dag hebben de Woelabukkies Hun “stoute” schoenen aangetrokken en afvaardiging naar de schrijver van de Woelabukkie verhalen gestuurd.
Het simpele (ja, want dat zijn ze) verzoek was om te stoppen met de verhalen over hun wel en wee!
De schrijver dezes zag de logica voor de Woelabukkies er wel van in, want hoe meer verhalen, des te meer Woelabukkie ellende!
Hij heeft hen toegezegd er over na te denken.
Na enig nadenken kwam hij tot de conclusie om de Woelabukkies een therapie aan te bevelen om van hun stress verlost te worden.
De schrijver dezes zegde tevens toe gedurende deze therapie de verhalen over de Woelabukkies te matigen, tenzij er gebeurtenissen voordeden die absoluut gemeld moesten worden.
Sindsdien bezoeken de meeste Woelabukkies trouw hun psycholoog (het spiegeloog, volgens hun vertaling) en valt het op dat er bijzonder weinig rare escapes bij hun plaatsvinden!
Nou ja, een dan die niet kan ontkomen aan een vermelding.
Dat zit zo: Truusje Kruisvocht blijkt sinds enige tijd zwanger te zijn, maar niet van haar partner Karel Stuurhut! Het blijkt nu dat zij heeft liggen vozen met de broer van Karel, Kobus Stuurhut, waarvan de gevolgen nu zichtbaar zijn.
Karel vindt het niet heel erg, want sinds een van zijn bemanningsleden een mislukte en te hard gebakken oliebol op zijn testikels had gegooid was het kommer en kwel met zijn vruchtbaarheid.
Zo bleef het in de familie, maar het blijft eenmalig, mompelde Karel, terwijl hij Kobus,vastgebonden aan een boom, op dezelfde wijze, maar dan met hardgebakken appelflappen bekogelde!
Zo ziet u maar weer nog meer werk voor het spiegeloog!
Copyright: Bollobukkie
Date: 24augustus 2014