Categorie archieven: persoonlijk

Popcornhoofd

Door 4 reactiesmijmeren, persoonlijk, , ,

Popcornhoofd

Herken jij dit ook? Dat je hoofd op onverwachte momenten iets ‘opplopt’ wat je móet onthouden?

Een popcornhoofd is voor mij zo’n beeldend woord. Althans ik denk graag in beelden. Jij ook? Ik zie de droge gele mais – korrel voor korrel – in mijn warme hoofd open ploppen tot witte eetbare lekkernij. Oftewel ideetjes ontspruiten. Zo’n hoofd dat alle kanten op denkt. Meestal geen lijn in te ontdekken. Maar later blijkt het zaadje wel uit te kunnen groeien van plantje tot plant.

Lees meer

Zelfzorg

Door 8 reactieskinderloosheid, persoonlijk, relaties, Rouw, , , ,

 

Zelfzorg

Voor het eerst hoorde ik het woord ‘zelfzorg’ op een warme bijeenkomst van het Nabestaandencafé. Het bleef hangen en plakken. Een mooi woord, om helemaal te proeven en over na te denken. Als je, zoals ik, moeizaam je emoties hebt leren voelen, verwoorden en ook te durven uiten, is het niet vanzelfsprekend om je behoeftes goed te kennen. Laat staan je grenzen te bewaken.

Lees meer

Woorden die landen?

Door 10 reactiesmijmeren, persoonlijk, , , ,

Woorden die landen?

Heb jij je ook weleens afgevraagd hoe jouw woorden, gedachten of gedrag bij een ander landen? Ik wel. Regelmatig zelfs. Vooral met mijn blogs: hoe komen mijn woorden binnen? Raken ze iets? Of dwarrelen ze ergens rond, zonder echt te landen?

Communicatie blijft een raadsel. Iedereen heeft zijn eigen stijl, achtergrond en stemming. En het zijn niet alleen woorden die tellen. Denk aan non-verbale signalen: een blik, een gebaar. Als gevoelig mens pik je van alles op in een dag. Zie dat maar eens te ordenen. Alles een plekje te geven, zoals ze dat zo mooi of trendy zeggen. Oftewel verwerken.

Lees meer

Foto’s pleite

Door 6 reactieskinderloosheid, persoonlijk, ,

Foto’s pleite

De aandachtige lezer van mijn blogs heeft het waarschijnlijk al gemerkt. De meeste foto’s zijn namelijk weg. Er is nog maar een enkele foto over, namelijk die ik zelf gemaakt had. Au! Wat een exercitie die ik samen met de websitebeheerder heb moeten uitvoeren. Mijn foto’s pleite. Mijn blogs zijn mijn kindjes… Mijn eigenste ei leggen. Het was alsof de onstuitbare altijd weer terugkerende pijn van de definitieve kinderloosheid terugkwam en voelde enorm leeg. Kinderloosheid kan een grote wond zijn, waar het litteken bij hernieuwd aanraken altijd weer pijn doet. En nog steeds kan ik er bijna niet meer naar kijken.

Troostend zei een vriend: het gaat om de inhoud, niet om de opmaak. Maar wel heftig pijnlijk om de zorgvuldig uitgezochte foto’s ervan af te halen. Ombuigen van pijn duurt vaak jaren van verwerken en mijn blogs waren en zijn mijn nieuwe invulling. Waarbij ik toekomst, kracht en troost hoop te bieden aan mijn lezers en dus ook aan mezelf.

Lees meer