Nee nee, het 8ste wereldwonder is op mijn leeftijd niet meer geschied: geen geboorte hiero na een verzwegen zwangerschap… Hoewel ze er in Italië wel raad mee weten. Voelt voor mij met zevenmijlslaarzen te onnatuurlijk. Tegen de loop van het leven en de fases waarin je dan terecht komt.

Een nieuw begin – een geboorte bij wijze van – kan op elk moment van je leven. Elke fase in je leven die je afsluit, markeert alweer een nieuw begin. Soms met een periode van leegheid of juist sterke emoties, soms geleidelijk. Dat gevoel van een nieuw begin kan juist zo mooi zijn. Eerst pril en bijna onzichtbaar, maar dan: tada het nieuwe begin is een feit.

In zo’n tijd leef ik nu. Van een nieuw begin. Troostrijk voor de jonkies onder ons. Want met mijn nu echt 6 kruisjes, is het meeste van mijn leven al vergleden. Tik op de vingers: geleefd kan ik beter zeggen. Zoals gisteren op tv de Golden Oldies maar bewezen: met hun zang en muziek kunnen ze nog tot tranen toe bewegen! Het vuur zit er nog in. Volgende week zaterdag hun finale in Berlijn.

Ons en mijn feest afgesloten met blijdschap en enthousiasme. Heerlijk om te doen. En nieuwe en hernieuwde activiteiten gestart. Deze week weer zachtjes in het gareel, maar het gevoel voelt nieuw. Alsof er veel van me afgevallen is. De verjaardag waar ik zo tegenop zag.

Dat nieuwe-begin-gevoel herken ik van duistere tijden, als de rust eenmaal weerkeerde. En soms zo sterk als een nieuwe geboorte. Rust, ruimte en nieuwe kansen. Ze voelen, ze proeven. De stappen van het nieuwe begin. Inmiddels met vertrouwen, want ook geboorte gaat wennen.

En nee ik word even niet concreter, daar is het de tijd nog niet voor. Eerst maar proberen en uitvogelen. Sommige plannen moeten rijpen als je het gewoon gaat doen. Met alle mogelijkheden op complicaties, niet negerend, is het gevoel er weer: geboorte….