Geestelijk schakelen lijkt wel wat op schakelen in een auto. Of het nu een auto is waarin je handmatig moet schakelen of een automagisch exemplaar. Automagisch? Jazekers de magische vorm van de tovenarij van automatisch. Al is er weinig magie aan zoiets technisch. Maar het is zo’n leuk woord. Ik hou van dit woord.

Mijn snorfiets schakelt automagisch. Wel twee hele versnellingen hoor ik bij het rijden. Soms stokt ie even voor de tweede versnelling zijn intrede doet. En dan zoeffff óp naar mijn bestemming van die dag. Het liefst met een wat fris windje om mijn wangen en een zonnetje op mijn knast. Dat lukt helaas niet altijd in dit kikkerlandje.

Schakelpartijen

De uitdrukking dat je iemands hersenen hoort kraken duidt volgens mij op grote geestelijke schakelpartijen. Een reuze inspanning om de juiste versnelling te vinden. Op het verkeerde been gezet en het juiste been weer vinden waarop de conversatie door kan gaan. Pogend je ergens uit te redden. Een connectie te maken met hetgeen net door een ander te berde is gebracht.

Geestelijk of psychisch schakelen kan volkomen automagisch zijn: wegen die je geest al vaker hebben betreden en ingeslepen zijn. Daar waar allerlei cognitieve trainingen op in haken om je gedachten te onderscheppen en te veranderen. Nieuwe kronkelpaadjes in te slijpen, die na veel oefenen en betreden oftewel platlopen riante snelwegen worden.

Schakelen

Noodzakelijk als je vastloopt in het leven. Als de motor vastloopt als het ware. Als oude waarheden niet meer blijken te voldoen en zelfs tegen je werken. Al is cognitieve training niet mijn ding. Ik leer liever door ervaring. Door voluit leven. De lessen oppikkend die mijn omgeving me biedt.

Psychisch schakelen: net als mijn opa en moeder schakel ik veel en graag. Verder terug is mij jammer genoeg niet bekend. En ben ooit niet voor niets heel toepasselijk een blokhoofd genoemd… Het altijd weer soepel schakelen. Met soms een zanderige motor die wel nieuwe slingerpaadjes uit moet proberen. Of juist teveel toeren maakt. Herkenbaar?