Ik heb een behoorlijke tijd moeten wachten op het ‘referaat’ van één van mijn singles: Frits. En nu heeft hij weer een behoorlijke tijd moeten wachten op mijn reactie. Hij prikt de mythe van de gelukkige single door.

Ega en ik hebben een ruim jaartje activiteiten georganiseerd voor singles hier in de regio. Waarom of waarnaar is mij nog steeds onduidelijk, maar de toeloop liep hard terug. Het nieuwe was ervan af. Wel houden we nog regelmatig een borrel, op eigen kosten, in de stad met een groepje ouwe getrouwen. Een super-gezellig gebeuren waarbij de diepte niet wordt geschuwd. Een mogelijkheid om elkaar in de letterlijke zin te ont-moeten.

Het valt mij op dat bij de 45+ ers de vrouw de toon zet. Het feminisme ten top. De man reageert, of niet. De gesprekken worden aangevoerd door vrouwen die dieptevragen uiten. Binnen de veiligheid van de groep. Het gaat ergens over. En de analyses zijn niet van de lucht. Ieder kan er op reageren of luisteren en de goede sfeer tot zich nemen. Inademen, meenemen naar huis.

Hoe anders beschrijft Frits andere singles-activiteiten, niet vanuit zichzelf, maar als fictieve persoon, die met veel mede-singles heeft gesproken:

“Weet je, Mindel, volgende maand ben ik alweer vier jaar gescheiden. Zoals je weet was van een vechtscheiding, een diepliggend conflict of uit elkaar gegroeid zijn geen sprake. Een enorme drang naar meer ruimte, vrijheid en zelfontplooiing aan de kant van mijn eega deden ons huwelijk de das om. Omdat IK in die tijd daarna door zovelen gefeliciteerd werd met mijn herwonnen vrijheid, heb ik maar meerdere vreugderondjes gemaakt om mijn eettafel. In mijn nieuwe status heb ik mij direct aangemeld bij facebook. Ik heb hierdoor vele contacten van heel lang geleden weer nieuw leven ingeblazen en nieuwe vrienden (friends!) gemaakt. De contacten werden allengs ogenschijnlijk intensiever, doch uitsluitend via e-mails. Bij een eetclub waar ik lid van werd, is mij bij de eerste keer direct aangegeven, dat het vooral veel lachen en gezellie moest zijn. Ik ben er gaandeweg achtergekomen, dat dit laatste een overtreffende trap van gezellig is! Ik had al meerdere culinaire hoogtepunten meegemaakt toen ik pardoes buiten de eetclub om een van de tafelgenoten op straat in een grote stad tegenkwam. Ik groette uiteraard hartelijk en oprecht, maar merkte dat dit geheel niet in goede aarde viel. Enige weken later kwam ik dezelfde persoon weer tegen bij een etentje en het was weer ouderwets lachen en… juist. Een wandelclub bracht mij met enige andere sportievelingen iedere maand ergens in den lande samen. De sfeer was altijd zeer luchtig,maar iedere keer werd een ieder wel te verstaan gegeven dat contact buiten de wandelsessies om uit den boze was. De tochten waren een genot! Lieve Mindel, je begrijpt het wel: ik voel mij als een vis in het water in mijn singlebestaan. En dat al bijna vier jaar! Ik open binnenkort een goede fles champagne en ik ga een gat in de lucht springen: ik hoef hem immers met niemand te delen!”

Eenzaam verdriet wordt, volgens mij, blootgelegd en plaatsvervangend word ik boos op het exploiteren van verlangen. Een natuurlijk verlangen. Ega en ik poogden oprecht een handje te helpen. En nemen de weldadige sfeer altijd mee naar huis.