Van de week heb ik weer eens gedoceerd. Lerend gedoceerd. Een workshop nieuwsbrief tekstschrijven oftewel zoals ik het heb gedoopt: ‘Tekst met een Twist’. Opnieuw een ferme stap in het grote spel dat spelen met taal is. Niet meer alleen achter de comp, maar pogen anderen ervoor warm te maken. Warm maken om de creabea-stand
Met het verkleinwoordje kilometertjes lijkt 2600 kilometers te behappen. Mijn broers pelgrimage. Fietsend wel te verstaan. Vanuit de Achterhoek naar Santiago de Compostella, Spanje. De kilometertjes heeft hij in zijn voorbereiding al gevreten. In de benen. In de winter. Dus het zou nu met de zomer in aantocht goed te doen moeten zijn. Zijn voorbereiding:
De avonturen van onze poes Mara kun je categoriseren van ludiek tot zwaar irritant tot hartsmeltend lief. Om met de middelste te beginnen, dalen we af naar de slapende nachten. Althans daar zijn ze voor bedoeld. Niet echt kat-eigen, maar wel menseigen. En ach met haar zwaar bejaarde leeftijd van 18 lentes komt ze de nacht
Zie of ruik jij kansen? Of zijn je dagen, je weken, je maanden al zo dichtgetimmerd dat er niets meer bij kan? Elke kans die voorbij komt, treurig weer vertrekt? Omdat ie niet aangenomen wordt? Zelf ben ik na mijn jarenlange computercursussen geven, best in een gat gevallen. Van alles geprobeerd. Van alles opgezet. En
Auw… in het heden stuit ik op een pijnpunt uit het verleden. Dat heb je zo met uitvergrootte emoties – trauma’s zo je wilt – uit het verleden. Die steken nog weleens de kop op. Pijnpunten die je diep raken. En de boel eventjes op zijn kop zetten. Een vriend meldde laatst dat hij alleen