Ik ben een mens die in kansen denkt. Dat blijkt trendy te zijn. De Twitter-bio’s slaan je ermee om de oren. Maar echt het klopt wel. Heb ik dan een kansrijk leven? Mmm nou ja, dat valt nog weleens tegen. Met alle kansen die ik voorbij heb zien trekken en ook weer om zeep werden geholpen kan ik niet echt zeggen, dat ik een kansrijk leven heb. Ook met keuzes maken zit ik nog weleens in de knoop.
Of gewoon dikke pech en teleurstelling. Hoewel als ik het op de keeper beschouw, ik aan al mijn bezigheden wel iets heb overgehouden. De single-activiteiten waren zo’n teleurstelling die na ruim een jaar niet meer liep. Maar Blokhuizen, je dient de lichtpuntjes te tellen en eega en ik hebben met een groepje trouwe singles nog altijd reünieborrels. Plus leuke contacten. Weer een ervaring rijker.
Vóór de singles had ik een ander idee: Werkradar, een site voor en door werkzoekenden. Die naar mijn idee het positieve in en uit elkaar zouden halen via een forum. De ontwikkeling van de site was een dermate langdurig gebeuren dat ik het idee niet meer levensvatbaar vond en ben gestopt. Een treurig jaar heb afgesloten.
Hoe lang moet je in een idee blijven geloven als er geen flow is of schwung in zit? Je kunt zonder reactie of beginpunt toch niet echt blijven geloven in je plan? Het dient ook wel een beetje aan te slaan toch? Althans bij mij werkt het wel zo.
Ik weet nog dat ik computercursussen ging geven. Nooit kwam er response op mijn gratis aanbiedingen. En toen ik er een beetje geld voor ging vragen, kon ik per maand uitbreiden. Vreemd fenomeen. En nog altijd om trots op te zijn. Negen hele jaren ben ik hiermee bezig geweest. Een tijd waar ik graag aan terugdenk.
Terug naar het heden: al vele maanden terug heb ik me opgegeven voor divers vrijwilligerswerk. Een eigen Toko lijkt er niet meer in te zitten. En als de voortekenen niet liegen, begint dat nu een heel klein beetje te lopen?
Kansen: je kunt ze zien, je kunt ze grijpen, maar te langdurige teleurstelling is toch echt funest voor je stemming. Hoe graag ik er ook een positieve draai aan zou willen geven.
Teleurstellingen blijven vervelend.
Ondertussen heb jij je kansen gevonden en gegrepen?
Zonnige groet,
Al heel wat kansen gekregen en gepakt Rob. En mijn schrijven steeds meer uitgebreid… Er gloort hopelijk weer wat structureels maar dat is nog even afwachten. En jij? 🙂
Schrijven doe ik met steeds meer plezier.
Kansen ben ik aan het maken ….
Zonnige groet,
Klinkt heel goed…:)
Ken je http://www.godijnpublishing.nl/
waar ik bezig ben te schrijven voor 25 obsessies, verhalenbundel van tot nu toe 17 schrijvers. Miss kun je er nog bij, als het je wat lijkt?
Hint, hint, kans, kans… 🙂
Zonnige groet terug!
Pingback: Kansen II - Schrijfblokjes
Tijdens het verwerken van een teleurstelling doe je niet alleen mensenkennis maar vooral zelfkennis op. Uiteindelijk blijkt die zelfkennis van onschatbare waarde te zijn!
Klopt! Dank! Nu nog wachten op ‘uiteindelijk’… 😉
Het gras is voor mijn voeten weggemaaid,wat een mooie en duidelijke commentaren.
Maar wat je ook doet,waar je ook in gelooft,je moet er met verve tegenaan.
Inspiratie is soms wat lastig,zo je wilt moeilijk,maar met een optimistische kijk kom je heel ver.
Kun je die kopen? ;)))))
Elke dag biedt weer een nieuwe kans, dat heb ik wel geleerd. Haal zoveel mogelijk uit het leven wat mogelijk is en dat is best veel!
Pluk de dag!!
Liefs Leny
Dank je
Belangrijk in dit geval is dat je vaak de kansen pas goed kan beoordelen als je lekker in je vel zit.
Als je je niet lekker voelt zie je vaak teveel hobbels, waardoor kansen blijven liggen of niet worden gezien.
De kop leeg maken om daarna met frisse zin op weg gaan of aan een klus beginnen vergroot je kansen.
Zitten mummelen of somberen schept geen spectrum om daaruit kansen te creeren.
Natuurlijk kan het wel zo zijn dat vanuit de somberheid lichtpuntjes worden gezocht.
Da’s dan ook een goede zaak.
Eerst eens rustig dit alles overdenken; kijken of er kansrijke aanknopingspunten zijn en dan dit onderzoeken.
Every cloud has a silver lining.
En na regen komt zonneschijn.
In het donker zie je het licht beter!
Groetjes,
Bollema.
Hart onder de riem!
Ha Loes!
Hij is uit het leven gegrepen,dit Blog zal heel herkenbaar zijn voor veel mensen. De gevoelens vooral die horen bij een teleurstelling ja ik herken dat wel hoor!
Kansen ja daar sterft het van als je ze wil zien tenminste. Als je die pakt heb je meteen kans op een teleurstelling dat hoort erbij.
Bij investeren hoor je wel eens zeggen: genoten opbrengsten in het verleden geven geen garantie voor de toekomst, dat is hierbij ook zo en hoort gewoon bij het leven.
Verder weer een goede Blog, Uit het leven gegrepen maar dat zei ik al!
Heel veel liefs weer,
Andere Loes
Thnxxxx nichie! Die van die genoten opbrengsten maar eens onthouden uit de beleggingswereld. Maar eens gaat het toch weer opwaarts? Toch? Echt?