Mijn leven is verlopen met periodes met veel en met (erg) weinig vertrouwen. Ik ken periodes waarin ik een groot gebrek had aan dit goedje. En geloof me maar op mijn woord: de gekste dingen gebeurden toen. Een voorbeeldje is dat ik in een periode met zeer laag zelfvertrouwen, op de grond ben gegooid in een treintunnel en mijn portemonnee, o.a. met sieraden en uiteraard geld, werd gestolen.

Gelukkig ligt deze periode ver achter me. En kan ik beamen dat (zelf)vertrouwen kan groeien en kan beklijven. Echt: je kunt het leren. Maar het kost veel tijd en naar jezelf leren kijken. Ik ken de wet van Murphy van het negatieve maar pleit voor een omkering ervan in het positieve. Want eenmaal weer met een basisvertrouwen in de mensheid en in jezelf, gebeuren er veel minder onverwacht nare dingen. En zelfvertrouwen kan groeien en beklijven. Maar je hebt een ander nodig, die in je blijft vertrouwen.

Niemand kan een rozentuin verwachten zonder doorns. Ik dus ook niet. Elk huisje kent zijn kruisje en meer van dat soort clichés. Maar toen ik me daardoor uit het veld liet slaan, bleef de narigheid over me heen buitelen. Goed trekt goed aan, slecht trekt slecht aan. Echt waar!

Ik heb geleerd mijn stemming niet te forceren, in die kwetsbare tijd, en stapje voor stapje problemen aan te pakken. Met hulp. Lichtpuntjes te zoeken en benoemen en diep te doorvoelen. “Voel wat er te voelen valt”, bleek aan mij besteed. En nog steeds heb ik daar profijt van. Mijn vertrouwen is al jaren weer op peil.

Geloof jij in een ander mens die het momenteel moeilijk heeft? Geef jij vertrouwen door? De wet van Murphy in de positieve zin? Geef jij gedachtezaadjes? En vallen die in vruchtbare grond? Vertrouwen…

Ik geef mijn vertrouwen graag door aan jou als lezer nu. En om met een bekende reclameslogan af te sluiten: Je bent het waard!