Door de columns van de afgelopen zes weken heen heb ik het trieste nieuws van het overlijden van ons poezenkindeke Mara al heen gevlochten. En de goede verstaander heeft maar een half woord nodig. Inderdaad: sinds 15 maart jl. zijn wij poesloos Mara. Ach het is maar een dier, hoor je huisdierloze mensen denken. Maar
Heb jij een bestemming? Je kunt direct denken aan een reisbestemming maar ook aan een levensbestemming. Reislustigen hebben doorgaans een bestemming. Een plek die hun doel is. Of de meer avontuurlijke reislustige onder ons heeft meerdere doelen. Meerdere plekken om naartoe te gaan. En de uiteindelijke bestemming is dan weer thuis komen. In je eigen
Ruim een maand na de documentaire de OK vrouw van Halina Reijn, uitgezonden op 16 mei, Tweede Pinksterdag, ben ik nog steeds onder de indruk van de openheid van Halina. Een nadenker die blijft hangen. Althans bij mij. Zeker nu rond vaderdag. En de kritiek dat het kwetsend is voor de kinderloze bij wie een
Drie stuks hadden we er: katten oftewel poezen. Hier treffend afgebeeld door Judith van der Meer. Niet Aafkes drietal, naar een wel heel belegen boek, maar ons drietal. Afgebeeld als afsluiting destijds van onze kinderwens. Onze poezenkinders. Drie dames. Drie nuffige dames. De reden dat ik hier en nu, vandaag, erover schrijf is dat gisteren
Dit is een parallelblog of duo-blog met Wilma Potze van Kokarde Counseling. Die net zo’n hekel heeft aan namaakgeluk als ik. Haar gastblog plaats ik tegelijk. En volgende week gaan we op elkaar reageren. Een lastig stukje, omdat ik uiteraard geen antipositivo ben. En niemand daar graag voor wordt uitgemaakt. En ik zeker niet op