Ten tijde van de vruchtbaarheidsbehandelingen, was ik gefascineerd door het gevoel hoop. Na de grootst mogelijke wanhoop, echt het was heel erg, verdriet en rouw, kwam hij weer op die rakker: hoop!  Het minst verwachtte gevoel. Ik dacht daar elke keer echt mee afgerekend te hebben. En toch: onder de meest duistere steen kwam hij weer op gekropen. Wel met lagere verwachtingen. Maar wat een oerkracht, wat een vertrouwen, wat een geloof in het leven.

Wat is er een beter bewijs dan dat hoop altijd weer opbloeit? Eerst zacht en nauwelijks herkenbaar. Als een zaadje dat onder de grond ontspruit. Niet zichtbaar boven de grond, maar wel degelijk aanwezig. Maar op een gegeven moment komen die eerste blaadjes toch echt boven de grond. Bij voldoende rust, zon, water en voeding. En groeit die piepkleine opgevouwen blaadjes tot een plantje. Zie ik daar een eerste bloemknop? Nog even en de bloem bloeit. Het is niet waar, mijn hoop was gerechtvaardigd!

Soms blijkt hoop niet gerechtvaardigd, maar het leven vind, na de benodigde portie verdriet en rouw, altijd weer hoop. Nieuwe doelen, nieuwe expressies, nieuwe verwachtingen. “Het leven is wat er gebeurt, terwijl je andere plannen maakt”, zei John Lennon al. De maakbaarheid van het leven is echt een fabel. Natuurlijk kun je sturen, maar maken: nee. Daarvoor zijn er teveel onzekere factoren. En is sommige gerechtvaardigde hoop een wondertje. Ga mee in de ‘flow’ van het leven. Neem je tijd en je rust en fixeer je niet op wat je hoopt. Een tweesporenbeleid is echt realistisch. Afdwingen lukt niet. Ruik je kansen en sta er voor open. Misschien spruit je hoop op vanuit een hele andere kant.

Binnen een paar dagen komt er nog een blog van me online. Bij www.42bis.nl. Een professionele blogsite. De eerste van hopelijk een hele reeks, maandelijks. Een hoop waar ik hard aan gewerkt heb. Geluk plukken via Twitter, is de titel. In de ‘flow’ van het leven, zomaar ontstaan. Bingo! Gedragen dankzij mijn, hier, trouwe schare lezers. En hun reacties. Hoop: een prachtgevoel.