Van de week weer eens een feestje gevierd. En wel te verstaan een Achterhoeks feestje. Laat dat verkleinwoordje maar weg, want het was een feest. Achterhoekers weten hoe je een feest viert. Als geen anderen. Daar mag wel een woord voor verzonnen worden: ik noem het hierbij een feestoase. Als westerling, ahum ex-Amsterdamse, ex-Achterhoekse, ken
Na mijn blog “Loslaten II” half juni kreeg ik de prangende vraag: mooi allemaal, maar ja hoe doe je dat? Pfff dat is nog niet zo makkelijk verteld. Hoe je het niet doet heb ik aan den lijve ondervonden: zwaar op zoek naar alternatieven voor hetgeen je loslaat, werkt tegen je. Althans zo verging het
Mijn motto is: je bent altijd onderweg. Nu op dit moment ben ik onderweg deze warmtedag te doorstaan. In het heerlijke besef dat het morgen koeler wordt. Als we het weerbericht mogen geloven. En dat bericht verzaakt nog wel eens. Maar nu wil ik het dolgraag geloven. Dus geloof ik dat ik onderweg ben naar
Zo hier en daar, af en toe, borrelend in het achterhoofd, en – en passant – gemeld op mijn blog, wil ik nog eens doordenken over ‘Loslaten’. Ik heb er eind maart al eens over geschreven op: *klik*. Zijdelingse luchtige sprongetjes gemaakt naar mijn filmpje, waar ik nog op moest wachten, dus loslaten dame… Het filmpje
Hou je van verbinden, dan hou je van netwerken, volgens mij. Althans zo werkt het bij mij wel. Hoor ik bijvoorbeeld van een vacature, dan springen mijn hersens op Google, als het ware. De zoekfunctie gaat in de aan-stand. En komen er namen naar boven drijven, waar ik soms al jaren niet meer aan heb