Buigen als een boom in een storm. Twitter zit vol coaches die hemels roepen je passies te volgen. Maar wat als je passies niet lukken? Als je te dealen hebt met teleurstelling, falen en gezondheidsperikelen om maar eens wat te noemen?

Tuurlijk zijn die coaches te goeder trouw en de goede helpen je door deze als negatief doorvoelde emoties heen. Doorheen ja, want dat is volgens mij nog altijd het meest wenselijk. Maar als je er middenin zit oeps: waar is licht in de duistere tunnel? Of als je er tegenaan hikt: waar is rust en ruimte?

Er schieten me tientallen voorbeelden van dierbaren in mijn hoofd die hebben leren ombuigen. Pa-lief die door de oorlog zijn droom om timmerman te worden moest opgeven. En elke vrije minuut in zijn minutieus, perfect ingerichte timmerschuur doorbracht. Altijd wat te timmeren of schilderen. Tot zelfs op het laatst nog stoofjes maakte voor mijn moeder en ons zijn kinderen. Dierbaar. Zijn verscheiden te vroeg. Nog twee jaartjes en ik heb hem overleefd. Best raar idee.

Gezegend, of vervloekt, met vele soorten talenten heb ik zelf ook menigmaal dienen om te buigen. Soms terloops in een richting gekomen. Leren opveren in therapie. De bodem bereiken, hurken, stilstaan en overzien en hup die sprong maken. Naar boven. Kansen ruiken en dan mezelf inzetten met vertrouwen, discipline, rust en concentratie, zoals ik in mijn vorige blog verhaalde, in zoverre lukte.

Zo ben ik jaren na een computeropleiding, per ongeluk, computerdocente geworden. Een leuk verhaal, dat ik nog menigmaal memoreer: niemand ging in op mijn aangeboden hulp, tot eega er een heel klein beetje geld voor ging vragen. Advertentie gezet. Bedrijf geboren.  En betaling naar behoren, wel met inzet van ook andere docenten.

En zo besloot ik na frusty jaren, begin 2012 mijn schrijven aan te scherpen door per e-mail  een cursus column schrijven te volgen. Al meer dan tweeënhalf jaar zie je hier wekelijks het zondagse resultaat.

Passie is niet altijd een gebaande weg. Regelmatig dien je om te buigen. “Kan het niet rechtsom, dan gaan we linksom”, memoreer ik graag. Maar wat te denken als je vastzit in akelig werk dat je nodig hebt voor het geld? Vriendin haalt daarnaast alles uit haar privé en vrije tijd. Om vol te houden.

Of als je beperkingen hebt op wat voor gebied dan ook? Collega-blogger zoekt met open mind en beschrijft lichtpuntjes. Ziek geworden directeur vindt zijn genoegen nu binnen huiselijke kring en internationaal op zijn iPad. Vriend die dient te verhuizen en moedig doorzet.

En zo is er heldendom overal! In ombuigen. Je dient het even te zien…