Onze Mara wordt binnenkort al 17 jaar! Voor een kat al behoorlijk bejaard. De enige die we nog over hebben van ons drietal. Ze ziet er nog erg goed uit, maar had laatst last van haar achterpootjes. Heel eventjes zakte ze er steeds doorheen. Kat-eigen snel corrigerend. Op naar de dierenarts dus. Waar ze werd
En dan nu echt de officiële 75ste column! Daarnaast heb ik nog wel wat aan schrijverij gedaan, maar in de reeks is het echt de 75ste. Ga me nu niet op de vingers tikken, dat er hier nog net geen 75 zijn gepubliceerd, want de beginperiode was, volgens mij, niet helemaal publiceerbaar. Of wilde je
Na mijn operatie en twee dagen later ons poezenkindeke Lotte overleden, knal ik weer met mijn neus op de feiten van dubbele gevoelens. En ja de uitslag bleek opgeluchterwijze goed! Dubbel: blijdschap om mezelf, zelf opknappen en rouw om Lotte. Dit zijn uiteraard heftige gevoelens. En bestaan zomaar naast elkaar. Het ene moment geef ik
Onze zwarte panter is vandaag 16 geworden. Ze is er niet van onder de indruk. En een leuk gekleurd strikje omdoen zit er niet in bij deze doerak. Wel heb ik het overbekende verjaarlied: Lang zal ze leven, gezongen voor haar. Ega deed niet mee. En of ze het snapte: ik dacht het even niet.
Als vervolg op vorige week, weer even de stand van zaken, wat betreft de kattenstress van onze Mara. (Poes, 1997) Liefjes zit ze hier naast mijn toetsenbord op het bureau. Het lijkt er op dat het wonder is geschied. Ze likt nog wel, maar veel minder, én niet meer haar tepels! Dat is het beste